What I was - Meg Rosoff

Vandaag las ik het boek ‘What I was’ van de schrijfster Meg Rosoff. Ik lees veel in het Engels en zo ook dit boek. De Nederlandse titel van het boek is ‘Wat ik was’ en is vertaald door Jenny de Jonge. Lees snel verder om te ontdekken wat ik van te voren van het boek verwachtte en wat ik er uiteindelijk van vond toen ik het boek uit had. Het was in ieder geval een totale verrassing.

I’d been kicked out of two boarding
schools and the last thing I wanted
was to be here
on the East Angelian coast,
in a third.

Bus withoud St. Oswalds’s
I would nog have discovered
the fisherman’s hut
with it’s roaring fire
it’s striped blankets,
it’s seamonster stew.

Without St. Oswald’s
I would never have met the boy
with the beautiful eyes,
the flickering half-smile
and no past.

Without St. Oswalds
I would not have met Finn.

And without Finn,
there would be no story.

Ieder boek beoordeel je uiteraard als eerste op de kaft. Daarna kijk je pas naar de flaptekst. In dit geval ben ik alleen van mening dat geen van beide mij voorbereidden op het verhaal binnenin. Want al mijn verwachtingen en vooroordelen bleken compleet verkeerd en het was een compleet ander boek dan ik verwachtte.

Het boek volgt een naamloze hoofdpersoon van bijna 100 jaar. Hij denkt terug aan zijn jeugd, een jongen van 16 jaar oud in het jaar 1962. De jongen gaat naar een kostschool aan de kust, St. Owalds. Hij is echter niet geïnteresseerd in school en dit is al de derde school waar hij heen gestuurd wordt door zijn ouders. Een onderdeel van het lesprogramma is sport en als training neemt de trainer de jongens mee op lange hardlooptochten buiten de school. Op een van die tochten besluit de hoofdpersoon om op het strand, bij een houten huisje de pas in te houden en achter het huisje te verdwijnen voor de docent. Het is op die dag dat hij Finn ontmoet, een jongen van zijn leeftijd die helemaal alleen in het huisje woont. Tussen deze 2 ontstaat een bijzondere relatie.

De kaft van het boek is simpel vormgegeven, in simpele lijnen is een strand geïllustreerd met een grote maan net boven de horizon en schelpjes en krabbetjes in het zand. Om eerlijk te zijn was de enige reden dat ik dit boek uit de kast haalde dat ik een niet al te dik boek wilde lezen op mijn stoeltje in de tuin, een niet te zwaar verhaal wat ik snel uit zou kunnen lezen. Ik verwachtte dat het boek een tienerromance zou zijn over een meisje op een kostschool die een verwilderde jonge man ontmoet en dat uit die ontmoeting een soort stomende romance voort zou vloeien. Was ik me toch een portie bevooroordeeld.

Al op pagina 1 besefte ik me dat ik het compleet mis had. Ik ontdekte gelijk dat het verhaal zich in het verleden afspeelde en dit veranderde mijn perspectief al. Vervolgens ontdekte ik dat de hoofdpersoon een jongen was en hierdoor was ik eerst een beetje verward. Wat bekrompen van mij, inderdaad ja. Ook speelt het verhaal zich niet op een zomers, tropisch strand af maar in een koud kustgebied in de winter. Ik geef toe dat deze opening van het verhaal me even verwarde maar juist door deze verrassing was ik zo geïnteresseerd in de rest van het verhaal, en dit stelde niet teleur. Zonder die sappy stomende scenes die je verwacht in een romantisch jeugdboek weet de schrijfster een geweldige relatie tussen de hoofdpersonen te creëren. Finn is een interessant karakter en je wordt als het ware in zijn wereld gezogen, ondanks dat er niet veel over hem word verteld. Finn is een gesloten karakter, alleen op de wereld en totaal niet sociaal ingesteld. Zijn survival skills zijn echter echt perfect en hij weet alleen te overleven door het verkopen van zelf gevangen vissen op de markt. Het is vanaf het begin duidelijk dat de hoofdpersoon enorme bewondering heeft voor de levensstijl van de jongen en ze trekken enorm veel met elkaar op. De hoofdpersoon begint gedurende het verhaal steeds meer in het leven van Finn mee te gaan en hem goed te begrijpen. De ontwikkeling van de relatie van de personen is erg interessant om te lezen. Kleine details in het boek vallen gedurende het verhaal op zijn plaats en de losse draadjes worden aan het eind allemaal netjes samen geknoopt. Hoewel de laatste hoofdstukken enorm snel voorbijvliegen en er naar mijn mening wel wat overbodige informatie word gegeven blijft het einde nog een beetje open ter interpretatie van de lezer. Ik vind zelf dat het niet erg geweest was als er nog iets meer een open einde geweest was. Hoewel sommige mensen dit vaak niet prettig vinden bij een boek vind ik dat dit juist bij dit boek goed gepast had. Het had wat meer meegewerkt aan het mysterie rond de hoofdpersonen wat juist zo interessant was.

Het verhaal wordt op een geweldige, poëtische manier geschreven en ondanks dat leest het ontzettend makkelijk weg. Needless to say, op mijn stoeltje in de tuin waren mijn armen roodverbrand voor ik het door had en de buurvrouw had me al tweemaal zonder succes gegroet. Sorry, buurvrouw. Ondanks dat ik een totaal ander boek voor ogen had toen ik het open sloeg, ben ik zeer enthousiast over dit boek. Ik ben fan!  

Om eerlijk te zijn stond ‘what i was’ al een hele tijd in mijn kast. Ik vond het in de kringloop voor zeventig cent en kocht het in eerste instantie omdat ik de schrijfster kende, even niet wetende waar van ook alweer. Meg Rosoff is onder andere ook de schrijfster van het iets bekendere boek, ‘How I live now’.  Dit boek heb ik ook in mijn collectie. Hoewel ik veel goede reviews van dit boek lees was ik zelf geen grote fan en ben ik halverwege gestopt met lezen. Misschien omdat ik op dat moment niet in de goede mindset zat of misschien omdat het verhaal me niet meer zo aansprak. Omdat dit boek me zo tegenviel trok het me niet zo aan om ‘what I was’ open te slaan maar na het lezen van dit boek ben ik benieuwd naar haar andere werk en misschien probeer ik ‘How I live now’ nog een kansje te geven.