We were liars - E. Lockhart

Iets wat ik niet vaak zeg maar honderd procent eerlijk meen is dat dit boek één van mijn favoriete boeken is geworden. De eerste keer dat ik het las was ik al verliefd maar de tweede keer is het echt nog veel beter. Honderd procent, ik raad dit boek aan iedereen aan. Dit is waarom:


We are liars

We are beautiful and priviliged

We are cracked and broken

A tale of love and romance

A tale of tragedy



Which are lies?

Which is the truth?

You decide

E. lockhart is een pseudoniem voor de schrijfster Emily Jenkins, een Amerikaanse schrijfster. Ze is onder andere ook bekend van de boeken ‘how to be bad’ en ‘The disreputable history of Frankie landau-banks’. Deze boeken staan beiden nog op mn ‘to be read’ lijst. ‘We were liars’ stond daar niet op maar ik kwam het boek bij toeval tegen en besloot het een kans te geven. De flaptekst geeft weinig inzage in waar het boek nou eigenlijk over gaat en dit intrigeerde me om een of andere reden. Het is met 225 pagina’s niet een heel dik boek en het is zeker een zondagmiddag boek om snel te lezen.

‘We were liars’ speelt zich af op een eiland vlak bij Martha’s vineyard en de hoofdpersonen zijn de leden van de Sinclair familie. Specifiek volgen we het perspectief van Cadence Sinclair Eastman, de oudste kleindochter en erfgename van het eiland. Cadence komt sinds haar geboorte ieder jaar de zomer doorbrengen op het eiland met de hele familie. Samen met haar neefje Johnny, nichtje Mirren en Gat (het neefje van de stiefvader van Johnny en Mirren) zetten ze iedere zomer het eiland op stelten. Ze vormen samen een hechte vriendengroep en de familie begint het viertal ‘The liars’ te noemen. In zomer nummer 15 overkomt Cadens iets ernstigs waardoor ze zich die hele zomer zich niet meer kan herinneren. Het enige wat ze nog weet is dat ze een relatie met Gat had die haar opa niet goedkeurde en dat ze een ongeluk gehad heeft waardoor ze zonder kleren in het water op het strandje terecht gekomen is. Door het trauma van het ongeluk en een grote klap op haar hoofd kan ze zich niets meer herinneren. In zomer 17 komt Cadence terug op het eiland en stukje bij beetje helpen ‘The liars’ haar om de herinneringen aan zomer 15 weer terug te krijgen.

Het boek is opgedeeld in 5 delen, het eerste deel geeft een beschrijving van het eiland en de dynamiek binnen de familie. Ook zit er een kaartje in het boek waardoor je meteen ziet hoe het hele eiland er uit ziet. Het geeft een duidelijk beeld van hoe de familie in elkaar steekt en wie de familieleden allemaal zijn. Het volgt de familie en legt uit wat er allemaal gebeurde in de aanloop naar zomer 15 en eindigt met alles wat Cadence denkt te herinneren van die zomer.
Deel twee en drie beschrijven wat er allemaal gebeurde na het ongeluk en hoe Cadence terugkeerde naar het eiland na haar ongeluk. In deel 4 begint Cadence zich weer te herinneren wat er gebeurd is en in deel 5 weet ze alles weer en probeert ze het te begrijpen en te verwerken. Vooral deel 4 en deel 5 zijn echte tranentrekkers en ikzelf hield het absoluut niet droog.

Wat ik vooral zo mooi vind aan dit boek is dat wanneer je het uit hebt, je er achter komt dat niets in het verhaal was wat het leek te zijn. Wanneer je het voor het eerst gelezen hebt en het weg legt heb je gelijk de neiging om het weer open te slaan om te zien of je het einde echt niet aan had kunnen zien komen. Voorspelbaar is het absoluut niet en het is zo slim geschreven dat je pas achteraf dingen gaat zien die niet kloppen. De karakters zijn heel simpel gehouden en er word alleen informatie gegeven die absoluut nodig is om het verhaal goed te vertellen. Hierdoor leest het gemakkelijk weg en zit je niet eindeloos vast in alinea’s die weinig relevant zijn aan de kern van het verhaal. Het kaartje en de stamboom in het begin van het boek zijn leuke toevoegingen aan het verhaal en maken gelijk duidelijk waar de schrijfster allemaal over gaat vertellen. Ook is het leuk om tijdens het lezen even terug te refereren aan het kaartje om te zien hoe het allemaal ook alweer zat.

Zoals ik al zei is dit boek een van mijn favorieten geworden. Het verrassende einde en de emotie in het laatste deel van het boek blijven bij mij nog dagen nadat ik het dichtgeslagen heb nog hangen. Het is geen dik boek, het verhaal is precies lang genoeg om lekker even een middagje weg te zakken in de kussens van de bank of voor een dagje in de zon. Dit boek raad ik zeker aan, aan iedereen die houdt van een verhaal met een twist of verrassende wending of iedereen die gewoon een leesfan is. Naar mijn mening zou een ieder in z’n leven een boek als ‘We were liars’ gelezen moeten hebben.